Nog een dag in Frankfurt

Nu ik pas een dag later hier kan vertrekken, heb ik op mijn gemak nog eens door de stad gewandeld, nadat ik eerst op internet naar de bezienswaardigheden van deze stad gezocht heb.

Zo kwam ik er pas later achter dat Stubice als plaats pas na de 2e Wereldoorlog is ontstaan. De Oder werd toen de nieuwe grens tussen Duitsland en Polen. Voorheen was Stubice een deel van Frankfurt met de naam Dammvorstadt. Frankfurt behoorde in het verleden tot de Hanze steden en was ooit een belangrijke stad.

Het centrum heeft weinig mooie oude gebouwen. In lijn met de communistische visie zijn veel van de oorspronkelijke gebouwen verdwenen en vervangen door kale flatgebouwen. Wel gespaard gebleven zijn het alte Rathaus, het postkantoor en het universiteitsgebouw van de Viadrina European University. Het Rathaus, nog steeds in gebruik, stamt uit de 13e eeuw.

Het bijzondere van Frankfurt is de Marienkirche ook uit de 13e eeuw met heel bijzondere glas in lood vensters, waarin, heel zeldzaam, ook de antichrist in werd afgebeeld. Lange tijd zijn die kerkvensters spoorloos verdwenen totdat ze zich bleken te bevinden in de Hermitage in St Petersburg, waar de Russen ze hadden opgeslagen als oorlogsbuit. Na veel diplomatiek overleg zijn ze pas in 2002 weer terug gegeven. Daar moest wel een wetswijziging in Rusland in de doema voor worden aangenomen, omdat oorlogsbuit definitief aan de Sovjet Unie toe behoorde. Maar aangezien dit kerkelijk eigendom betrof is die wet aangepast en konden de vensters weer terug keren.

In de stad staat de Oberturm en is 95 meter hoog. Deze is in de Oost Duitse periode gebouwd en bovenin moet zich een restaurant bevinden. Hoewel ik niet boven ben geweest, ik kon de lift niet zo gauw vinden, heb ik daar later wel geluncht en dat was zeker de moeite waard! Op de weg terug naar het hotel ben ik nog naar het alte Rathaus gelopen en heb ik de ingang van de universiteit Viadrina bekeken. Ik heb nu wel het idee dat ik de stad goed bekeken heb en merkte dat deze ook alles deed om mij hier thuis te laten voelen. Zo zag ik de naam Vitalis op een gevel staan. Wat ik in voormalig Oost Duitsland opvallend vond waren de straatnamen zoals ook hier de Karl Marx straat die ik al verschillende keren onderweg ben tegengekomen, maar ook de Lehnin straat en de Friedrich Engelsweg die ik wel voor 10 km gevolgd heb omdat het ook een provinciale weg was.

Nu zit het er dan definitief op. Mijn doel en wens vervuld!!

Morgen lekker met de trein naar huis!

Dank voor al jullie leuke en bemoedigende reacties!!